توسط : پتوهایی که از جنس نایلون، پلی‌استر یا اسپندکس، نوعی فیبر مصنوعی، ساخته شده‌اند، منبعی برای تکثیر باکتری‌های مضر برای پوست هستند.
اگزما یک نوع بیماری پوستی است که به دلایل مختلف ایجاد می‌شود و باعث خارش، قرمزی، تورم و پوسته‌پوسته شدن لایه خارجی پوست می‌شود. این بیماری مزمن پوستی که به نام درماتیت آتوپیک هم شناخته می‌شود، در کشورهای صنعتی یک نفر از هر پنج کودک را مبتلا می‌کند.
عواملی مانند رژیم غذایی با مواد فرآوری‌شده، مواجهه با مواد شوینده و مواد شیمیایی خاص می‌تواند خطر ابتلا به اگزما را افزایش دهد. زندگی در معرض فعالیت‌های صنعتی، آلودگی هوا و دود سیگار نیز از عواملی هستند که احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند. همچنین، در محیط خانگی، مواجهه با موادی مانند رنگ، پارچه‌های مصنوعی و دود سیگار می‌تواند ابتلا به این بیماری را تسریع کند.
محققان بیشتر به نقش ژنتیک در این بیماری پرداخته‌اند، اما برای پیش‌بینی ابتلای کودک به اگزما، ژن‌ها بهترین شاخص نیستند، بلکه محیط زندگی کودک در سال‌های اول زندگی او بسیار مهم است.
محققان در آمریکا برای بررسی علت افزایش ابتلا به اگزما، به مناطقی از کشور رفتند که نرخ این بیماری در آنها بالاتر از میانگین ملی بود. سپس، داده‌های مربوط به مواد شیمیایی در این مناطق را بررسی کردند.
در بروز اگزما، دو دسته مواد شیمیایی بسیار مؤثر هستند: دی ایزوسیانات‌ها و زایلین. این مواد اولین بار برای تولید اسپندکس، فوم غیرلاتکس، رنگ و پلی‌اورتان در ایالات متحده تولید شدند.
با توجه به تحقیقات، مواجهه موش‌ها با این مواد می‌تواند منجر به افزایش فعالیت گیرنده‌های مرتبط با خارش، درد و احساس دما شود و این باعث ابتلا به اگزما می‌شود.
بدن انسان با میلیون‌ها میکروبی که روی پوست زندگی می‌کنند، پوشیده است. این میکروب‌ها به آن میکروبیوم پوست معروف هستند. این میکروب‌ها انواع خاصی از چربی‌ها یا روغن‌ها تولید می‌کنند که پوست را پوشیده نگه می‌دارد و از ورود آلودگی جلوگیری می‌کنند.
مقدار سرامیدها و ترکیبات مرتبط با آن در پوست کودک می‌تواند یک نشانگر قابل توجه برای پیش‌بینی ابتلا به اگزما باشد. افزایش تعادل میکروبیوم پوست می‌تواند با جلوگیری از استفاده از محصولاتی که رشد باکتری‌های نامطلوب را تشویق می‌کنند، انجام شود.
